Eva Papadopoulou, 1979-
Eva Papadopoulou, a relief artist and sculptor, breathes new life into the ancient art of mosaics, infusing it with a modern twist. Her creative journey takes root in the local landscape, serving as a wellspring of inspiration. What distinguishes Eva's work is her innovative technique, a unique approach she developed herself. Unlike traditional mosaics that lay flat, Eva arranges her compositions vertically, inviting viewers into a dynamic world of textures and shapes. Her work blurs the boundaries between painting and sculpture, with each fragment forming an integral part of a visually captivating composition.
Though she initially delved into relief art, Eva's artistic exploration soon led her to sculpting. Her mixed technique, blending different art forms, breathes life into local marble fragments, transforming them into mesmerizing reliefs that create an illusion of weightlessness.
Her nature-inspired series is a testament to her commitment to imbuing marble with flexibility, movement, and a sense of dimensionlessness. The rhythms of nature inform her work, resulting in forms in perpetual motion and objects bathed in the ever-changing light of day and night.
Eva's profound connection with the natural landscape informs not only her aesthetics but also her philosophy. She sees nature as the ultimate teacher of measure and beauty. She is acutely aware of the dire consequences of nature's destruction, recognizing that it imperils not only our survival but also human civilization itself. For Eva, culture and art are born from our innate desire to emulate the wonders of nature, a connection she fervently seeks to preserve through her exceptional artistry.
Η Έυα Παπαδοπούλου είναι μια καλλιτέχνιδα-γλύπτρια που αναδιαμορφώνει την αρχαία τέχνη του ψηφιδωτού με μια σύγχρονη προσέγγιση. Η έμπνευση της προέρχεται από το τοπικό ελληνικό τοπίο και χρησιμοποιεί μια μοναδική τεχνική που ανέπτυξε η ίδια. Αντίθετα από τα παραδοσιακά ψηφιδωτά που τοποθετούνται επίπεδα, η Έυα δημιουργεί τις συνθέσεις της κατακόρυφα, δίνοντας τους κίνηση και υφή. Στο έργο της διασταυρώνονται τα όρια μεταξύ ανάγλυφης επιφάνειας και γλυπτικής, με κάθε κομμάτι να διαδραματίζει έναν κρίσιμο ρόλο στην συνολική οπτική αφήγηση. Επίσης, ανακυκλώνει τα τοπικά κομμάτια μαρμάρου, διατάσσοντάς τα σε συναρπαστικές συνθέσεις που προκαλούν την ψευδαίσθηση της βαρύτητας του υλικού. Η τέχνη της Ευας είναι μια αναφορά στη φύση, θυμίζοντας μας την βαθιά σύνδεση μεταξύ της τέχνης, του πολιτισμού και του φυσικού κόσμου.
Το φυσικό τοπίο διαμορφώνει την αισθητική της. Της διδάσκει το μέτρο και την ομορφιά.
«Η καταστροφή της φύσης απειλεί όχι μόνο την επιβίωση μας, αλλά και τον ανθρώπινο πολιτισμό, διότι η πολιτισμική και καλλιτεχνική μας παράδοση πηγάζει από την ανάγκη μας να μιμούμαστε τη φύση».
Αρχικά η έρευνα της επικεντρώθηκε στο ανάγλυφο αλλά σύντομα προχώρησε στη δημιουργία γλυπτών, χρησιμοποιώντας μια παρόμοια τεχνική.
«Είναι μια πρόκληση να χρησιμοποιείς ένα ανυπότακτο υλικό και να δημιουργείς μια εικόνα που φαίνεται αβάσταχτα ελαφριά» εξηγεί η Εύα.
Η σειρά που δημιούργησε, εμπνευσμένη από τη φύση , προήλθε από την ανάγκη της να δώσει στο υλικό που χρησιμοποιεί (το μάρμαρο ) ευελιξία, κίνηση, και την αίσθηση ότι το βάρος του υλικού δεν έχει πραγματική διάσταση.
Η παρατήρηση της φύσης την ενέπνευσε να δημιουργήσει μορφές σε κίνηση, αλλά και αντικείμενα που επηρεάζονται από το φως της μέρας ή ακόμα και νυχτερινά τοπία.
Ποίηση από Μάρμαρο
Η Εύα Παπαδοπούλου μεγάλωσε μέσα στο χυτήριο της οικογένειας της όπου και εργάστηκε για πολλά χρόνια. Εκεί γνώρισε την γλυπτική τέχνη και τους μεγάλους γλύπτες του Ελληνικού χώρου.
Η ίδια επέλεξε σαν μέσο της δουλειάς της το μάρμαρο.
Η τεχνική της είναι άρτια και την ανακάλυψε μέσα από πολλούς πειραματισμούς. Ο όγκος δημιουργείται από την τοποθέτηση εκατοντάδων θραυσμάτων μαρμάρου και
το τελικό σχήμα δίνει η επαναλαμβανόμενη φόρμα. Αυτόματα, τα έργα αποκτούν μια πολύτιμη διάσταση και αντανακλούν μια αγάπη για το κλασσικό και το διαχρονικό το οποίο, όμως, ανταποκρίνεται και στις σύγχρονες ανάγκες.
Τα μοτίβα της αποδίδουν με μοναδικό τρόπο την αίσθηση της κίνησης, όσο τα έργα της χαρακτηρίζονται από απλότητα, ομορφιά και λεπτό γούστο.
Η χρήση των φυσικών πετρωμάτων δεν επιτρέπει την δυνατότητα λεπτομέρειας και η χρωματική παλέτα είναι περιορισμένη ακριβώς επειδή επιλέγει να χρησιμοποιεί φυσικά πετρώματα. Όμως ο θεατής μπορεί να ολοκληρώσει το έργο με τη δική του φαντασία. Η αίσθηση που προκαλεί το έργο είναι αυτή που το τελειοποιεί.
Τα έργα στο σύνολό τους προξενούν διαφορετικές αισθητικές εμπειρίες και έχουν ιδιαίτερη αισθητική αξία. Μας κάνουν να αναρωτηθούμε " τι είναι εκείνο που κάνει τα ωραία πράγματα ωραία;".
Η φύση σίγουρα βρίσκεται στο επίκεντρο της σκέψης της και της έρευνας της: την παρατηρεί, την νιώθει και στη συνέχεια αποτυπώνει την μοναξιά, την ανησυχία ή την επιβλητικότητα της.
Είναι φανερό ότι θέλγεται από την ποικιλία των εντυπώσεων που της προσφέρει η περιδιάβασηστον τόπο της και συγκινείται με τις πτυχώσεις του εδάφους, τις εναλλαγές του φωτός και τους σχηματισμούς των νεφών. Η εγκρυπτόμενη όμως γεωμετρία, επιτρέπει την ένταξη των έργων σε μια συμπαντική αρμονία. Εξάλλου η Εύα Παπαδοπούλου δεν περιορίζεται στο τελάρο: φτιάχνει γλυπτά.
Μελετάει τα πετρώματα, τα ισορροπηματα του φωτός και της σκιάς, τα ισοζυγισματα των εξοχων και των εσοχών, πάντα έχοντας στο νου την αίσθηση του ωραίου αλλά και τις αρχές της παράστασης και της τέχνης ως μίμηση της φύσης.
Γιατί η φύση; Γιατί σύμφωνα με την ίδια " καταλαβαίνουμε πόσο πολύτιμη μας είναι και πως ο κόσμος μας θα ήταν αφύσικος χωρίς την παρουσία της. Ο άνθρωπος θα ήταν απάνθρωπος αν δεν διδάσκονταν το μέτρο από εκείνη".
Με την ιδιαίτερη ματιά της και με την πρωτότυπη τεχνική της, η Εύα Παπαδοπούλου μας γνωρίζει τον δικό της αυθεντικό, όμορφο και ελεύθερο κόσμο, δημιουργώντας και η ίδια μια πολύ προσωπική ταυτότητα.
Η Εύα Παπαδοπούλου δουλεύει οδηγημένη από το ένστικτο και την έμπρακτη γνώση. Ακολουθεί τους νόμους της φύσης και, διαθέτοντας την φαντασία ενός ποιητή, φτιάχνει γνήσια έργα τέχνης. Συμμορφώνεται με τις δυνατότητες που προσφέρει η φύση του μέσου της το οποίο και διαλέγει για αυτές του ακριβώς τις δυνατότητες.
Το έργο της αναδεικνύει μια αισθητική θεώρηση της φύσης και της τέχνης και διαπνέεται από το δικό της ήθος και την δική της πνευματικότητα.
Η παρατήρηση της φύσης, με τη οξύτητα του βλέμματος και την έμφυτη ευαισθησία της στις πλαστικές τέχνες, δίνουν πρωτότυπα στοιχεία αισθητικής τα οποία θέτει σε συνεχή δοκιμασία μέχρι να έχει το αποτέλεσμα που την ικανοποιεί.
Τα γλυπτά της ελκύουν όχι μόνο το βλέμμα αλλά και τα χέρια μας. Θέλουμε να πάμε κοντά στο έργο και να το αγγίξουμε, να νιώσουμε τον όγκο και την υφή. Θέλουμε να νιώσουμε τη δύναμη του υλικού και της τεχνικής. Θέλουμε να απολαύσουμε όλες του τις διαστάσεις και να ανακαλύψουμε με ποιον τρόπο μας δίνεται η πρώτη εντύπωση όταν το κοιταμε από μακριά. Θέλουμε, τέλος, να το ολοκληρώσουμε νοερά.
Η γλύπτρια μοιάζει να ενώνει το παρελθόν με το παρόν δημιουργώντας κάτι εντελώς καινούριο. Η έκφραση μιας ιδέας, ενός πάθους, γίνεται έργο τέχνης και μαγνητίζει τον θεατή.
Φτιάχνει μια τέχνη που μιμείται τη ζωή. 'Οταν αναφέρομαι στη ζωή, συμπεριλαμβάνω και τη φύση. Και όταν μιλάω για τέχνη, εννοώ και την αισθητική του ανθρώπου αλλά και την στάση ζωής του. Επειδή ο άνθρωπος κατασκευάζει με πρότυπο τη φύση, τα έργα τέχνης συνιστούν αποτέλεσμα μίμησης. Τέχνη, όμως, είναι να συλλάβεις μια ιδέα και να την εκφράσεις μέσα από τις καλές τέχνες αλλά και με τη στάση ζωής σου. Και η Εύα Παπαδοπούλου ζει με τέχνη. Και αυτό αντικατοπτρίζεται και στα έργα της.
Ήρα Παπαποστόλου, Κριτικός & Ιστορικός Τέχνης - Συγγραφέας
